Mas Mabuti Nga Siguro?

         Mas mabuti talagang magkagusto ka sa taong malayo sa'yo, ano? Minsan mo lang siyang makikita, yung tipong ang lakas ng impact niya sa'yo kapag andiyan na siya. Minsanan lang magparamdam, kaya todo kung kiligin.

          Kapag nasa malayo siya, bihira ka lang masaktan. Hindi mo makikita kung may kasama siyang iba, kung mayroon na siyang iba. Ang maganda pa dun, maiiwasan mong magselos, lalo na’t wala ka namang karapatan.
           Hindi mo na kailangang magpapansin sa harapan niya, hindi ka na rin aasa pa. Kasi umpisa pa lang, alam mo ng wala eh, alam mong walang “Happily Ever After” kasi alam mong sa una pa lang, hindi ka na yung bida sa kwento niya.

          Ang hirap kasi sa feeling yung kitang-kitang mo sa harapan mo yung bagay na hindi mo magugustuhan, yung bagay na nagdudulot ng sakit sa'yo. Mas mabuti pang pumikit, tumalikod at kalimutan na lang. Pero hindi eh, nakita mo. Nakita mo na. Nasaktan ka. Pero wala ka namang magagawa, kundi ang humakbang papalayo, umiwas sa realidad, patungo sa lugar na tanging ikaw lang ang nakakaalam.